Nerden başlanır anlatmaya seni,
Kaşın desem,gözün kalıyor heval.
Seni cümlelere dökmek zor yani,
Dilin desem,sözün kalıyor heval.
Sevgiler nefreti yeniyor senle,
Dünya bile başka dönüyor senle,
Düştüğün her gönül yanıyor senle,
Ateş sönse,közün kalıyor heval.
Senin sevmelerin yaman oluyor,
Seni seven inan duman oluyor,
Seninde üzdüğün zaman oluyor,
Her gönülde izin kalıyor heval.
Girdiğin yürekten çıktın sayalım,
Olur ya aşkından bıktın sayalım,
Hayırsızın biri çıktın sayalım,
Gider gitmez sızın kalıyor heval.
Bir denizin en ücra kıyısında,
Gökyüzünün en derin koyusunda,
Bir çocuğun en tatlı uykusunda,
Senin güzel yüzün kalıyor heval.
Olmuyor Heval’ım inan olmuyor
Kalem kağıt,her şey aciz kalıyor,
Senin gibi bir dost anlatılmıyor,
Ne anlatsam özün kalıyor heval.