Mademki
bizi peşinden sürükleyen şafağın
getirip bıraktığı yerdeyiz, alacakaranlıkta
konuşuyoruz, kaygının tutuşturduğu sözcüklerle
bir sürüngenin neden olduğu çıtırtılar gibi
tarlaların sınırındaki çalılıklarda.
ikindi söğütlerindeki kuşlar gittiği zaman
biz çoktan çıkmış olacağız sisten
taşlar bile yönelmiş olacak gündüze doğru
çocukların elleriyle biçimlenen ışıkta
yüzlerinde bir tanrıyı gizleyen.
mademki unutmamız gerekiyor alınyazısını
ve yeni bir rüyayla uyanmamız gerekiyor
bizim için yağmur topluyor bulutlar, mademki
kim yanıtlayacak kanla yazılmış soruyu
bir hançerin geceyle parlatılmış sapındaki?
Sayfa 56 - Salih Bolat
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.