Hayvanâtin en âciz ve en zayifi, yavrulardir. Hâlbuki rahmetin en şirin ve en güzel cilvesine mazhar, yine onlardir. Bir ağacin başindaki yuvada bir yavrunun aczi; annesini en mutî bir nefer gibi, rahmetin cilvesi istihdam ediyor. Etrafi gezer, rizkini getirir. Ne vakit o yavru kanatlarinin kuvvetlenmesiyle aczini unutsa, vâlidesi ona "Sen git rizkini ara." der, daha onu dinlemez.