Emar Senfonisi
14.00
Saçlarıma yavaş yavaş dökülen yağmura aldırmadan "Kent Meydanı'na" doğru acele etmeden yürüdüm. Yağmuru sindirmek hiçte zor gelmiyordu, ıslanmak mı? En sevdiğim, yüreğimi de yanıma almışken yürümek mutluluk veriyordu..
Bir dolmuşa binirek "Tophane'ye" çıkan merdivenlerin karşı caddesinde indim. Yağmur yine bana
··
11 görüntüleme
Elinize sağlık, güzel bir hikaye - yolculuk herhalde tema - empati bulamadım en azından:) Daha sade ve hoş olmuş diğer bazı hikayelerinize nazaran . Teşekkürler.
Burada ki empati de aslında, insanların sağlığının kötü gidişine, morallarin bozulması ve de piskolojik bozulmalarımızın, bir makina karşısında, mutlu olabilme savaşını, yenebilme, onların o duygularının, sempati boyutuna çekerek, sağlık makinası içerisinde iken bile, hayatı bir melodiue dönüştürebilme kuvveti sağlamak...
Bir sağlık görevline "yahi bir saattir bekletiyorsunuz, böyle rezillik mi olur? Demek yerine, insanlar kendi çalışma ortamlarında hasta psikolojisi olsada, çalışan psikolojisine de düşünmekte gerekiyor.
Ayrıca;
Ben bugün bu makinanın içerisinde farklı bir duyumu kullandım. Bir başkası da sağlık problemlerine bir bakış açısıda vermek istedim.
Beğendiğinize sevindim Erhan Bey, okudunuz, zahmet ettiniz, teşekkür ederim. Nacizena bir şeyler karaladım..
Ben MR makinesine girdiğimde (ciddi bir durum yoktu) o sesler baya sinirimi bozmuştu açıkçası, böyle gece vakti saat tik takı gibi, bitmek bilmemisti bir türlü :)) Siz çok farklı bir yorum ve bakış açısı getirmişsiniz, hoş bir hikayeydi elinize sağlık :)
Eger kendinizi anlattiniz ise gecmis olsun
Teşekküerler Müjgan Hanım. Doktor Hanım öleceksin demedi daha.. :))
5 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok farklı ve güzeldi.Emeğinize sağlık🌼
Çok farklı bir yorum olmuş.Kaleminize sağlık.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.