... eskiden değişik ezgilerin içinde birbirine karıştığı bir senfoni gibi söz ederdim yaşamımdan size: Şövalye ezgisi, alaycı ezgisi, rakip ezgisi. Hepsini işitiyorum hâlâ, hem de çok güçlü bir biçimde. Ama orkestrada tek başına bir çalgının sesini duyuyorum bir de, hangisidir bilmem, şaşmaz bir yumuşaklıkla, birkaç notalık, tatlı, yatıştırıcı bir ezgiyi yineliyor. Huzur ezgisi bu; yaşlılık ezgisine benziyor.