... Cebimde kalan son paranın bir kısmını teklif ettim. ‘Almam!’ dedi. ‘Neden?’ diye sordu . ‘Param var benim’ dedi. ‘Yarın lazım olur.’ dedim ve ‘onu da yarım düşünürüm’ diye cevapladı. Ne kadar ısrar ettiysem de almadı parayı.
Onu da yarın düşünürüz!
Biriktirmemek!
Yarın endişesinin bir ur gibi beynimizi işgal ettiği bir zamanda hiçbir güvencesi olmayan bir sokak adamı yarına ait kaygılarını bugünden düşünmüyordu. Biz yerleri kazan köpekler gibi biriktirirken o yarını bekliyordu rızkı için. Hiçbir güvencesi olmayan dedim de Allah o kadar da mı uzak duruyordu bu şehirden? Ya ben Allah’ı nerede kaybettim? Kendimden utanıyorum.