Aralık Ayı Hikaye Yazma Etkinliği
.
"Gitmekle uzaklaşılsaydı hayattan
İnan bir daha dönmemek üzere giderdim "
Ne zamandır bu günü bekliyorum.
Bu günü bekleyiş sebebim, dönüşü olmayan, içinde bir çok bilinmeyeni barındıran yolculuğumun başlangıcı olmasıydı.
Şimdi nerede miyim?
Otogarda...
Görevli abiden bir bilet aldım.
Nereye gitmek istiyorsunuz sorusuna en uzak mesafe olsun da neresi olduğu önemli değil, dedim.
Gidiş/dönüş mü olsun sorusuna ise sadece gidiş cevabını verdim...
Çoktandır aklımda olan bu eylemi şu an gerçekleştiriyorum.
5 ay önceydi sanırım ya da herhangi bir gün, ay, saat, kısaca zaman işte bilemiyorum. Zaten her gün diğeriyle aynı değil mi?
Dinlediğim şarkılardan birinde "Kafan eserse çantanı bile almadan kaçacaksın" diyordu. Aklıma yattı, benimsedim bu fikri, en yakınım olan ve aynı evi paylaştığım arkadaşıma bunu söyledim bilmeye hakkı vardı. 'O kadar kolaydı sanki' dedi, haklıydı kolay değildi kafam eser esmez çantamı almadan gidemezdim. Para biriktirmeye başladım evdeki eşyalarımı topladım, kitaplarımı koliledim. Aslında hiçbir eşyamı almayacaktım, küçük bir sırt çantası hariç(içine bir iki kitap ve bir de kulaklık yeterdi, artardı bile) belki daha sonra arkadaşımdan kitap kolilerimi isterdim gittiğim yerde kalırsam...
Yavaş yavaş planımı devreye sokmaya başlamıştım, işte burada Yediveren Turizm'in otobüsünü beklerken. Ne tuhaf bu turizm şirketinin adı diye düşünüyordum sonra aman dedim bu beni ilgilendirmiyor, gittiği yerde umrumda değil...
Tamamıyla yabancı bir şehir, yabancı insanlar, yabancı işler... Beni ilgilendiren bunlar değil miydi? Belki yolculuğun sonuna kadar bile kalmazdım otobüste. Ben bunları düşünürken otobüs gelmişti. Valizim falan olmadığı için muavin ile diyaloğa girmeden bindim ve görevli abiden tek istediğim olan cam kenarı koltuğu oturdum. Başka hayatları ya da manzaraları izlemek ihtiyacı hissediyordum. Belki bana iyi gelebilirdi...
Beni ilgilendiren bundan sonrasıydı... Aylardır hayalini kurduğum yolculuğum başlamıştı. Şimdi saatler sürecek yolun ilk dakikalarıydı. Düşünmek için çok vaktim vardı. Kafamı cama koydum ve yeni yolumu çizmeye başladım.
Acaba gittiğim yeni yerde beni neler bekliyordu...?
"Ne zamandır bu günü bekliyordum ki, kaçmalıydım artık çok uzaklara ;
Gizli gizli sığınaklar aradığımı fark ettiğimde ya da artık ağlayamadığımda , hayata umutla sarılıp ,eskisi kadar masum bakamadığımda, korkularım arttığında , beklediğim yarınlara kavuşamadığımda, yalnızlığım arttıkça, sesim kısıldıkça, sessizliğimi haykıramadıkça... Boğazımda bir düğüm, geçmiş günlere ait ve fark etsem de her özlemimde düğümler iyice körleşiyor yine de diyemiyorum kendime kalmalıyım diye... "(
Ferah)
İşte tam da aklımdan bunlar geçerken, çalınmıştı kulağıma o şarkı sözü... Hiçbir şey almamıştım çünkü kafamdakiler yeterince ağırlık yapıyordu bedenime, yılların yükü ağır geliyordu omuzlarıma... İşte tam da bunları düşünürken gözümden akmaya hazırlanan şelaleyi farkettim ama izn vermeyecektim, bu bileti aldığımda söz vermiştim kendime 'artık ağlamayacaksın' demiştim. Tüm kırgınlıklarım, küskünlüklerim, hatalarım, keşkelerim bu şehirde kalacaktı...
Artık üzülmemin bir işe yaramadığını öğrendiğim, tecrübe ile sabitlediğim yaşlara gelmiştim. Tamam bundan sonra da hayatım güllük gülistanlık olmayacaktı ama daha iyi olacaktı, olmalıydı, olduracaktım...
Gözlerimden akan yaşları yine engelleyememiştim, sözümde duramamıştım, kendimden gidemeyeceğimi zaten biliyordum. Belki de o yüzden bu şehirden kaçmıyor muydum... Yeni başlangıçlar için...
Yeni umutlar için...
Gideceğim yer bana başlangıç olacaktı, umut olacaktı; belki bir nefes, bir huzur olacaktı... En önemlisi olmalıydı çünkü artık gücüm kalmamıştı....
··
13 görüntüleme
Elinize sağlık, yediveren turizm gülümsetti. Yazmışsınız işte güzel güzel öykünüzü, daha çok bir öykü başlangıcı gibi olmuş gerçi. Yolculuklar hep böyle başlıyor bir parça sebebi ne olursa olsun. Teşekkürler katkınız için etkinliğe.
''Düşünmek için çok vaktim vardı. Kafamı cama koydum ve yeni yolumu çizmeye başladım.'' Belki benim kalanı okumak için çok vaktim yok bu kadar merakta bırakılır mı okur? En azından minicik bir iz olsa da gerisi gelene kadar ben de aklımdan kurgular yapsaydım:)))) Şaka bir yana devamını bekleyenlerdenim, yüreğine sağlık.
Aslında o kadar doluydum ki oradan sonra yazmaya başlayacaktım. İçimdeki tüm sıkıntıları bu yazıda atacaktım ama olmadı yine hee zamanki gibi canım sıkıldı. Zaten her yazmaya başladığımda cıvıl cıvıl yazacağım diyorum bir şekilde karamsar bitiyor, devamı olsa da karamsar devam ederdi. :)
5 sonraki yanıtı göster
Meraklandırdın şimdi. Kalemine sağlık, keyifle okudum. ;))
Beğenmene sevindim tatlım :) Ben de seni bekliyorum merakla :))
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.