Sokak Köpeği - Aralık Ayı Hikâye Yazma Etkinliği
Gecenin üzerime örttüğü çiy damlalarından kurtulup, doğrularak günün ilk öğününü, belki de mideme girebilecek birkaç lokmayı bulabilmek için hayatın içine atılıyorum. Benim olan tek şey şuradaki boş çöp tenekesinin yanında duran karton parçası. Gecenin ayazında bedenimin bütün sıcaklığını çekti oda. Beni sömürdü resmen, taş gibi kalktım yattığım
··
139 görüntüleme
Elinize sağlık , sokak köpekleriyle empati kurmamızı sağlayan güzel bir öykü - ama hikayenin teması empati mi tam çözemedim onu:) Ne olursa olsun gerek içeriği gerek sağladığı farkındalık bakımından hoş olmuş. Teşekkürler katkınız için.
Köpeğin hayat YOLCULUĞU'nda kurmamız gereken EMPATİ :) iki konu için de geçerli bence. Teşekkürler.
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok güzel olmuş ,emeğinize sağlık.En çok etkilendigim kısım şu oldu " benim açlıgımda tıpkı sizin insanlıgınız kadar önemli." Başarilar dilerim :)
Hikayeyi okurken içime içime kezzap aktı sanki,dokundurdun yüreğime,yüreğin acımasın hiç.Sanırım önemli olanda bu dokunabilmesi ve sen dokunmaktan ziyade tekme tokat girdin insanlığımıza.
Daha da güzel hikayelerin oluşsun inşallah.
Teşekkürler. İnşallah daha güzel hikayelere 😊
1 sonraki yanıtı göster
Emeğinize sağlık, başarılı bir hikaye olmuş, Hikayede en can alıcı nokta benim için "Neden hiç kimse umursamadı beni, bu dünyada bir varlığım yokmuş gibi.. Önlerine bakarak ilerleyen bu insanoğlu hiçbir şeyi göremiyor. Yalnızca kendini, varsa yoksa kendini düşünüyor. Oysa benim açlığım da tıpkı sizin insanlığınız kadar önemli. Bunun farkına varın artık." Farkına varın artık her şey yanı başımızda oluyorken,gerçekten hiçbir şeyin farkında değiliz...
Çok teşekkürler :))
1 sonraki yanıtı göster
Cansız da olsa, cesedindeki organların yerli yerinde olması bile büyük bir şans senin için bu memlekette. Güzel hikaye. Güzel ölüm.
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Necdet abi beni o halde hoş karşılamadı, uyuz mu kaptı kim bilir ne hastalık var deyip beni uzaklaştırmak için süpürgeyle belime belime çalıştı. Bende son hızla oradan uzaklaştım. Nereye mi? Başladığım yere. Çöp tenekemin yanına. Umarım biz insanlar bir gün dünyanın bizim kadar diğer canlılara da ait olduğunu öğreniriz siz zaten her şeyi yazmışsınız etkileyici ve akıcı kaleminize sağlık
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.