Aysel: Bir defasında Kate sekiz ve ben beş yaşındayken kavga etmiş ve artık aynı odayı paylaşmak istemediğimiz kararına varmıştık. Ancak evimizin büyüklüğü ve diğer odada da Jesse’nin yaşadığı göz önüne alındığında gidecek başka yerimiz yoktu. O yüzden daha büyük ve akıllı olan Kate, odayı ikiye bölmeye karar verdi. "Hangi tarafı istiyorsun?"...

Bir defasında Kate sekiz ve ben beş yaşındayken kavga etmiş ve artık aynı odayı paylaşmak istemediğimiz kararına varmıştık. Ancak evimizin büyüklüğü ve diğer odada da Jesse’nin yaşadığı göz önüne alındığında gidecek başka yerimiz yoktu. O yüzden daha büyük ve akıllı olan Kate, odayı ikiye bölmeye karar verdi. "Hangi tarafı istiyorsun?" diye diplomatik bir edayla sordu. “İzin veriyorum, sen seç.” Tabii ki yatağımın dahil olduğu tarafı istiyordum. Ayrıca odayı ortasından ikiye bölecek olursanız, Barbie bebeklerimizin durduğu kutu ve elişi malzemelerimizi koyduğumuz raflar otomatik olarak benim tarafımda kalacaktı. Kate buradan bir kalem almaya davrandı, ama onu durdurdum. “Orası benim tarafım,” diye işaret ettim. “Sen ver öyleyse," dedi ve ben de ona kırmızı bir keçeli kalem verdim. Masanın üstüne çıkıp tavanda erişebildiği en yüksek noktaya kadar uzandı. “Bunu çizdikten sonra,” dedi, “sen kendi tarafında kalacaksın, ben de kendi tarafımda, anlaştık mı?” Başımı salladım bu pazarlığa en az onun kadar bağlı olduğumu göstererek. Sonuçta bütün güzel oyuncaklar bendeydi. Ben ondan bir şey istemeden önce Kate’in benim tarafıma geçmek için yalvarması çok yakındı. “Yemin mi?” diye sordu ve serçe parmaklarımızı tutuşup yemin ettik. Kate, tavandan başlayıp masanın üstünden geçerek sarımsı renkli halıya inen ve komodinin üstünden devam edip karşı duvara kadar çıkan zikzaklı bir çizgi çizdi. Sonra kalemi bana verdi. “Unutma,” dedi. “Sadece mızıkçılar sözünden döner.” Odanın bana ait bölümünde yere oturdum ve sahip olduğumuz bütün Barbie'leri tek tek çıkarıp onları giydirip soyarak hepsinin benim olduğu, Kate'in bir tane bile bebeğinin olmadığı gerçeğini abartılı bir şekilde vurgulayarak oynamaya başladım. Kate dizlerini karnına çekmiş, yatağına oturmuş beni izliyordu. Hiçbir tepki göstermedi. Ta ki annem aşağıdan seslenip bizi öğle yemeğine çağırana dek. Kate bana bakıp gülümsedi ve odanın onun tarafında bulunan kapısından çıkıp gitti. Halının üstüne çizdiği çizginin yanına gittim, sinirimden tekmeler savuruyordum. Mızıkçı olmak istemiyordum. Ama hayatımın geri kalanını odamda geçirmek de istemiyordum.

Kitabı okudu