Kitap dört bölümden oluşmakta.
Her bölümde küçük çapta çevre farklılıkları oluyor.Romandaki insan sayısı çok fazla değil ama roman bir çok "abes" konu ile iç içe.Zaten abes ve saçma sayesinde hiciv ve gülmece ortaya çıkıyor.
Hayri İrdal aynı bir seyirci gibi bize olan biteni ve çevresindekileri anlatır tek tek. Hayri İrdal'ın bu dört bölümdeki hafif çaptaki değişmesini de görürüz kitapta.
İroni kitabın içinde bolca yer alıyor.Hatta kimi yerlerde kahkaha attıran ironiler var.(Abarta abarta, ballandıra ballandıra anlatılan kimi olay ya da kişilerin aslında tam tersi anlatılmak istenir...)
Aslında kurulan Enstitü ve onun şubelerinde çalışanlar hiç iş yapmaz.Sanki bir gölge mesleğe sahip gibidir burada çalışanlar.
Saatleri Ayarlama Enstitüsü fikri ise son 150 sayfada geçer.Azimle okumak lazım ve en ağır hicivler de bu sayfalarda kendini hissettirir.(Hicivler topluma ve bireylere yönelik farklı farklı alanlarda)
En sevdiğim kişi Nuri Efendi oldu.Onun saatleri bir insan gibi tamir etmesini ve saatlere bakış açısını sevmeyecek kimse olmaz zannediyorum.
(İyi okumalar çok fazla bilgi vermeyeceğim..Bana kitabın büyüsünü bozuyor gibi geliyor çünkü.)