Türk şiirinin değerli ustası Cahit Sıtkı Tarancı'nın bu kitabını yeni bitirdim. Her ne kadar bana o kadar çok hitap etmediğini anlasam da kendine has bir tarzı olduğu apaçık. Şiire bakış açısı biçim kaygısını ön planda olduğunu gösteriyor. Dürüst olmak gerekirse kitabın bazı sayfalarında okuduğum şiirlerin hemen bitmesini istedim, bazı şiirleri ise bana çocukluk özlemi, yaşama sevinci gibi duygular yaşattı. Cahit Sıtkı Tarancı'yla ilgili en güzel bulduğum şey dostu Orhan Veli gibi -ki en sevdiğim Türk şairidir- özgürlük düşkünü bir dile sahip olması. Fakat kesinlikle gözümde bir Orhan Veli değil. Yine de bazı şiirleri gerçekten beni çok derinden etkiledi, onlar da en çok bilinenler zaten (Yaş Otuz Beş, Memleket İsterim gibi). İyi okumalar dilerim :)