Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

YENİDEN KENDİ ŞEHRİMDE En uzun günüydü ömrümün süzgün, kamaşan bir arzuyla her yanım karmakarış yıllar ve yıllar sonra kendi şehrimde yeniden yazmaya başladığım şu gün... Bir yanı unutulmuş bir yanı taşkın bir yanı bastırılmış bir yanı bıçkın düşlerimle boğuşarak uyandım ve boğulurcasına kendi karanlığımda saatlerce dolaşıp durdum şehri... Bu şehir gençliğimdi benim, aşklarım, gizlerim, meraklarım, kavuşup kavuşup yitirdiğim sevincim... kimi külhan, kimi ceylan nicesiyle kapışarak belanın dövüşürken bu şehir kurtulsun diye acılarından, şimdi, parçalanmış canlara bakarken bile sağır acılardan zevk alan insanlar mı çoğalmış? Kimisi yalanı kanıksamış, kimisi suskun kalanı... Seçkin kendine vurgun, yılgın kendine esir... Karalara, çıralara sarınmış kiminin elinde Kuran kiminin elinde kırbaç göğünden ufkunu kurban gününden güneşini haraç istiyor şehrin... Köşe bucak aranırken savrulduğum sevdaların izini dilimde sinsi sinsi yalanınca bu sözler ürperdim sesten sese bir ucundan bir ucuna şehrim kadar irkilip sokaklardan içimdeki karmaşaya çekildim... Ah ki düşümdeki yerinden çoktan yitip gitmiş sevdiğim, ah ki saklımdaki özlemler sahibine yabancı, ektiğim gül, seçtiğim nar göz göre göre yağmalanmış, kırık, kırgın, öksüz kalmış sürgündeki gönül, içlendiğim hüzünler sakarca yaralanmış, ah ki ellerimi doyasıya alamadan avcuna elmasını incecikten özen bezen düşlediği aydınlığa soyamadan karca beyaz dalca narin pınarlar kadar kibar üzüm üzüm gözlerinde sevinç soran bakışıyla derin uykusuna dalmış baba ocağım, uzanıp kucağında ağlayamadım... En uzun günüydü ömrümün bir yanı sabır bir yanı tınmaz bir yanı kahır bir yanı kanmaz bir kez daha sığınarak kendi yüreğime kendi şehrimde yeniden başlıyorum yazmaya yeniden ve yine yapayalnız... Ömrüm senden özür diliyorum! Nihat Behram
Sayfa 211Kitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.