Aklımın çatıları uçtu
Çoğul sözler savruldu dilimden
Fütursuz esen rüzgarlar vardı içimde
Göç zamanı şaşırmış kuşlar hep kış mevsiminde geldi
Bir kar yağdı bir yağmadı
Sonra üşüdüm
Kuşlar üşüdü…
Aklımın çatıları uçtu
Deli deli rüzgarlar esti
Aldı dünyayı alt üst etti
Herkes kurtuldu sanki
Herkes rahat ,herkes derli toplu
Herkes gerçekten mi mutlu
Bir ben ayarsız, zamansız,az çok yersiz
Ah bu rüzgarlar aklımın çatılarını uçurdu
Gönlüm ayazlarda kaldı
Ayaklarım dumanlı dağ tepelerinde
Ellerim bahar dalına hevesli
Aklım hep sende kaldı
Camlarım ıslıklandı,yaşlandı,yaş aldı
Kapılarım çalındı hep ben geldim zannettim
Sözlerimin dili çözüldü
Ya da dilimin sözleri
Karlar bir eridi bir erimedi
Baharlarımda aklımın çatıları uçtu
Bir avare rüzgar esti
Aklımın çatıları uçtu
Bu akılsız aklım hep sende kaldı…