Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

Bu hissiyata ne kadar da çok kapılmışızdır.
Ben ikide birde böyle oluyorum, bazan bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazan da hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil...İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile...Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımda küçük bir hareket, en hafif ses bile istemiyorum. Taşıp dökülecek kadar kendi kendimi doğurduğumu hissediyorum. Kafamda, hiçbir şeyle değişilmesi mümkün olmayan muazzam hayaller, bana her şeylerden daha kuvvetli görünen fikirler birbirini kovalıyor...Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birini arıyorum. Bütün bu beyinde geçen şeyleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini.
Sayfa 92 - YKY
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.