Bir Nefeslik Düşler
Bu gece bambaşka bir yerde bambaşka rüyalara açılan bir uykuya dalmak istedim. Yalan yok sevemedim buraları hiç. Ne herkesi büyüleyen toprağına hayran kaldım ne insanına/kültürüne uyum sağladım. İzmir özlemi içimde büyüyecek, sığacak yer bulamıyor artık.
Özellikle bu dümdüz topraklara alışamadım. Ne yana dönsem aynı kahverengi çoraklık. Umudunu
··
52 görüntüleme
Elinize sağlık Didem hanım. Anlatı olunca arada böyle gerçek yaşam hikayeleri de oluyor galiba :) İzmir özlemi de içinizdekileri taşırmış bir yerden sonra, bizlere kadar ulaştırmış. Neyse ki o tepecikler arasından çıkarak ulaşmışsınız güzel şehrinize anladığım kadarıyla. Teşekkürler katkınız için.
Vakit ayırıp okuduğunuz, değerlendirdiğiniz için çok teşekkür ederim Erhan Bey :) Çok ayrı kaldım, özlemini çektim ama evet, sonunda kavuştum İzmir'ime :)
Bir zamanlar oralardayken mektup yazardım sana hocam. Şimdi mektubun içeriğini de -eğer başka bir şey yolladıysam onu da- hatırlamıyorum. Neydi ki?
Stajyerlik zamanlarını da İzmir’i de özledim bu ara. Bana toyluğumu ve öğretmenliğe dair umutlu zamanları anımsatıyor. “Gelecek uzun sürüyormuş.” Geldiğinde de bazı duyguları götürüyormuş. Toy, saf, hırçın, keskin inançları :)
Kendine iyi bak hocam. Uğur’un arka sokağında, tabureli bizim mekanda kahve içelim :)
Kitap yollamıştın o zaman bana; okuyayım, iyi gelir diye. Krishnamurti'den. İyi de gelmişti gerçekten. :) Desteğini unutamam. Mektubunu da kitabın arasında saklıyordum. Dik durmamı söylüyordun mektubunda. Orada olmanın da benim hayalimin bir parçası olduğunu hatırlatıyordun. Öyle kalmış aklımda. Birkaç hafta önce üstünden geçmek istedim kitabın, şimdi fırsat buldukça okuyorum yeniden.
Çok güzel zamanlardı onlar, ekip de çok iyiydi, çocuklar da çok iyiydi. Ben hala özlüyorum o günleri. İşimizi yapıyorduk orada, o yüzden umutluyduk sanki ya da en azından mutlu. Şimdi kalmadı kimse buralarda. Yavuz abiler de tabureleri kaldırmış, masa ve sandalye koymuş. Geçende anlattı Özlem, kahve içmeye gitmiş. Sen gelince ara, mutlaka içelim bir kahve orada :) Bakarsın hızlandırmaya falan denk geliriz de Akay Hoca'yı bile görürüz :)
2 sonraki yanıtı göster
İzmir sevdasi böyle insani alip götürüyor İşte. Bulunduğunuz memleketten bahsetmeyişiniz orayi yurt edinenlere saygisizlik olmasin diye sanki. İnsan bir yeri özleyince oraya ait ne varsa aklinda mutlu etmeye yetiyor dediğiniz gibi. Kaleminize sağlik.
Kesinlikle öyle, o anda bana bunu hissettiren yeri kötü anmak, kötülemek değil asla maksadım. Sadece benim özlemim, benim memleketime, sevdiklerimin İzmir'de oluşundandı. Teşekkür ederim.
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.