Murakami kitabı. Her sene bir adet. Son okuduğum kitabı en sevdiğim kitabı olmuştu. Tsukuru Tazaki'den bile çok. Ama İbrahim hocayla konuşurken, onun kitaba-Tsukuru- olan sevgisini dinlerken biraz da haksızlık ettim diye düşünmedim değil. Karanlıktan Sonra da bir Murakami kitabındaki klasik şeylerle dolu: müzik parçaları, eserleri; genç bir kız ya da erkek; olağan üstü hatta doğa dışı, ya da normal ötesi olabilen ve hikâyeye bir şekilde eklenen ilgi çekici bir ana yan olay, bir sır, bir gizem; son olmayan bir son. Buna uymayan bir kitabı varsa yazarın okumamışımdır, ya da okuduysam da unutmuş olabilirim. Kitap tek bir geceyi anlatıyor. Karakterlerimiz, uyumayan karakterlerimiz kendilerini anlatıyor ve birbirlerini dinliyorlar. Birbirlerini dinledikçe hayatları hakkında yeni olasılıklar, yeni yollar, sapaklar keşfediyor ya da bunu hayâl ediyor, dile getiriyorlar. Sabaha ulaşana dek karakterlerimiz iyi ya da kötü olmaktan değil kendileri olmaktan muzdaripler, ya da memnunlar ya da bunu anlamaya çalışıyorlar. Bunu yaparken birbirlerine ayna oluyor ya da ayna tutuyorlar. Bütün kitabı -bir an hariç- uyuyarak geçiren Eri ve onu izleyen maskeli adam ise bize birbirini dinleyen ve gören karakterlerimizi düşündürüyor ve ayrıca kitap bizden, biz okurlardan da söz ettiği için, bizim de onlara, o karakterlere, kitaba, hayata baktığımızı düşündürüyor ve sanki, tam emin olamasam da maskeli adamın tek bir söz etmeden Eri'yi izlemesi gibi, ve o onun rüyası ya da gerçeği olması gibi, biz de eserin, karakterlerin izleyeni olarak bu rüyaya, bu gerçeğe bakıyoruz ve yazar bize bunu hatırlatıyor. Belki kitap okumayı, edebiyatı bir seyretme eylemine, ama bir anlama çabasına, anlatma gayretine benzetiyor, dönüştürüyor; edebiyat gecedir diyor; ya da aşk gecedir, insan olmak gece olmaktır, diyor belki de. Gece herkesin kendisi olabildiği bir mekân ve zamandır diyor, belki de, belki de. Edebiyat izlediğimiz ve olduğumuz, anladığımız bir mekândır. belki de. Kendi adıma Murakami'nin en sevdiğim eseri bu değil. Tsukuru Tazaki 2.sırada, söylediğim gibi, bir çeşit pişmanlık da hissetmiyor değilim bu konuda, ama Sputnik Sevgilim'den, ve yazarın hikâyelerinden daha iyi bir eser olduğunu söyleyebilirim.

Karanlıktan SonraHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20174,148 okunma

··

47 görüntüleme

mithrandir21

@mithrandi21 ·

05 Ocak 2019 21:45

Ben de hiç sonu olan kitabını okuyamadım daha, var mı da bilmiyorum. Dediğin gibi Cem Abi Murakami kitaplarında hep aynı öğeleri işliyor, yazdıklarının haricinde kedi de oluyor kitaplarında. Tabii kedi olmadığı kitapları da mevcut ama özellikle Sahilde Kafka ve 1Q84'te baskın olarak vardı. Kedi hayranlığı için de ayrı sevgim var Murakimi'ye. Uyku isimli kitabı da yanılmıyorsam uykusuzluk üzerineydi.

Cem

@Rogojin ·

05 Ocak 2019 21:57

evet sahilde kafka'da vardı kedi, burada da yemek yiyor kediler sadece. murakami'yi sık sık okumamak daha iyi gibi. Son kitabını merak ediyorum, ama çok değişik bir şey yazmamıştır gibi geliyor:)

Yeliz Acar

@yelizcr ·

05 Ocak 2019 22:19

Benim sıralama da şu şekilde; 1. Sahilde Kafka 2. Renksiz Tsukuru Tazaki 3. Sınırın Güneyinde Güneşin Batısında Geçenlerde de İmkansızın Şarkısı’nı aldım elime ancak ben mi moda giremedim yoksa konu mu sarmadı ilerleyen zamanlarda tekrar başlayıp bir karar vereceğim

1 önceki yanıtı göster

Cem

@Rogojin ·

05 Ocak 2019 23:00

ben de 2 numarayı 1e aldım yeliz:) ama nakata konusunda haklısın:) imkansızın şarkısı genelde öyle bir his yaratıyormuş galiba

Huylunun huyu

@Ters_akar_suyu ·

01 Şubat 2019 14:06

Murakamiye hangi kitabıyla baslamaliyim

Cem

@Rogojin ·

01 Şubat 2019 14:08

Bence bu iyi bir örnek..

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.