“Cemal Süreya” Anısına…
(“Kendi seçimiyle 10 Ağustos” 1931 - 9 Ocak 1990)
İki kalp arasında en kısa yol:
birbirine uzanmış ve zaman zaman
ancak parmak uçlarıyla değebilen
iki kol.
Merdivenlerin oraya koşuyorum,
beklemek gövde gösterisi zamanın;
çok erken gelmişim seni bulamıyorum,
bir şeyin provası yapılıyor sanki.
Kuşlar toplanmış göçüyorlar,
keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
_Cemal Süreya, İki Kalp
Türk şiirine damgasını vuran, şiiri yeni baştan yazan adam…
Edebiyatımızın ve İkinci Yeni Şiiri’nin en ünlü, en sevilen isimlerinden…
Fırtınalı hayatıyla, aşklarıyla, dizeleriyle unutulmaz şair…
Cemal Süreya…
Sevdi, âşık oldu, hasret çekti, acılara katlanmaya çalıştı, çoğu kez ağladı, kıskandı ve eşsiz şiiri bunlarla doğdu…
Hayatı da şiiri gibi gerçeğin üstündeydi hep…
Kırlangıç kuşunu çok seven Cemal Süreya, “Kehanet 1985” isimli kısacık bir şiir yazar…
“Lokman şair senin hayatın,
yedi kırlangıcın hayatı kadar…
Altısını ardı ardına yaşadın,
bir kırlangıcın daha var…”
1985 yılında bu şiirini yazdığında Cemal Süreya 54 yaşındaydı ve 6 kırlangıç ömrü yaşamıştı. Ve önünde 9 yıl yaşayan 1 kırlangıç ömrü daha vardı. Öyle ki toplamında 63 yıl yaşam dilemişti kendine…
O son kırlangıcın hayatını yaşayamadı Cemal Süreya, dilediği o 63 yaşı göremeden 1990 yılında 59 yaşında, yaşamdan 4 yıl alacaklı olarak hayata ve bizlere veda etti…
Derler ki:
“Anlaşılan Cemal Süreya öyle cömert bir şairmiş ki son şiirinde bile “Üstü Kalsın” demiştir.”
“Ölüyorum tanrım
bu da oldu işte.
Her ölüm erken ölümdür
biliyorum tanrım.
Ama, ayrıca, aldığın şu hayat
fena değildir…
Üstü kalsın…”
Cemal Süreya’nın “16 Dize” isimli bir şiiri var ve bir dizesinde bize şöyle seslenir:
“Gömmeden önce biraz gezdirin beni…”
Sanki bir vasiyetmiş gibi, bu dizede söylediği aynen oldu. Gömülmeden bir gün önce gezdirildi, Cemal Süreya… Kim tarafından… Sunay Akın ve Cemal Süreya’nın oğlu Memo tarafından…
Gece bitkilerinden korkuyorum,
hayır, geceleri bitkilerden!
Gizlenirken vurulmuş ulaklara ağıttır
bana açtığın her telefon.
İki kalp arasında en kısa yol:
birbirine uzanmış ve zaman zaman
ancak parmak uçlarıyla değebilen
iki kol.
An ki fıskiyesi sonsuzluğun,
keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
Cemal Süreya