Yediğin önünde yemediğin arkamda olunca, kapıya borçlular dayanmayınca, buzdolabım dolu olunca yaşam güllük gülistanlık mı oluyor ? Oysa biz birlikte olamaya karar verdiğimiz zaman, en yokluk zamanımız değil miydi ? Ayrıca tüm bu olanakları o tek başına mı sağlamıştı ? O bunları yaparken ben neredeydim, ne yapıyordum ? Keyfe keder bir yaşam mı sürüyordum ? Ayrıca bu nasıl bir bakış açısıydı ? Sorular, sorgulamalar arasında volta atmaktan tükenmiştim.
Biliğim tek bir şey vardı; içinde kendimin olmadığı bir hayatı yaşıyordum.
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.