Herman Hesse’nin başka bir kitabını okumadım fakat yazarın dili fazla romantik ve sadelikten biraz uzaktı. Baş kahramanın ölmeye yakın bir ressam oluşunu vurgulamak için mi bu üslubu kullandı, emin değilim ama kısacık kitap bir türlü bitmedi.
Baş kahraman etraf köylerden birine yaptığı bir gezi sırasında dünyanın öbür ucuna gidip edindiği deneyimi yanı başında edinmeyi becerebilecek deneyimi edindiğinden bahsediyordu. Her yeni insan yeni bir kültür, aynı ağaç her an bir önceki andan farklı... Yeni şeyler görebilmek için bakmayı öğrenmem gerektiğini hatırlamış oldum.
