“Üstelik bir de o son sözlerin var geride, "Yarın sabah öp beni," derken gülümsemen var. Bir konuda için rahat olabilir yani: Mutlu öldüm ben, hatta mutluluktan öldüm ben.
Artık şunu biliyorum: İnsan ölünce istemese de romantik oluyor.
Ah, bir de öpüşseydik sen uyumadan. Keşke. Güzel olurdu değil mi? Bu gecenin sabahına ulaşamayacağımı, gün doğmadan öleceğimi bilsek öpüşürdük belki. Öpüşürdük.”