Bu şarkıyı* dinlediğimde, bazen bir hüzün çöküyor içime. Neden bilmem, ama sık ağaçlı bir ormanın ortasında geziniyormuşum izlenimine kapılıyorum. Yalnızmışım, üşüyormuşum, karanlıkmış ve kimse yardımıma gelmiyormuş. Bunun için, ben istemedikçe çalmaz hiç. (*The Beatles - Norwegian Wood)