19. yüzyılda reklamın niteliği bilgi vermek. betimlemek ve arzu uyandırmaktı. 20. yüzyılda ise reklamı yapılmayanın değeri olmadığını söyleyen Lefebvre'ye göre arzu, istek ve zevk de aynı meta gibi kopyalanmaktadır.Reklam arzunun kitlelere taşınmasının bir aracı haline gelip, metadan daha önce tüketime tabi olmaktadır. Çünkü reklam nasıl yaşanması gerektiğini göstermektedir (Lefebvre, 2016: 120-123)
Yani teşhirin metaya dönüştüğü dünyada her teşhir bir değişimi imler; böylece değişmeyen bir değişim yaşanır. Bu durum modern zamanlarda tüketicilerin fiziksel olarak pasif, zihinsel olarak yorgun olmalarıyla doğrudan ilgilidir. Üretime ayrılan zamanın tüketime ayrılan zamanın gerisinde kaldığı zamanlar yaşanmaktadır.
Sıradan bir insanın çalışma saatlerinin kısalması ya da gizli işsizlik türünde verimli/üretici olamayan zamanının artması insanın boşluk kabul etmeyen zihinsel yetilerini gündelik yaşamında tüketim seçeneklerinin artmasıyla ortaya çıkan "özgürlük“ “ile doldurmasına neden olmaktadır. Ne kadar çok seçeneğiniz varsa, gerginlik o kadar artar.
Seçimler sosyal olarak da yönlendirildiğinden tüketim pratiği başkasına dönük hale gelir. (Cremin, 2014: 50).Tüketim seçeneklerinin artması; tadına bakılmayanın, deneyimlenmeyenin yok sayılmasıyla 'ilişkilidir. Deneyimlenmeyen yok farz edildiği için tüketici kendi varoluşunu deneyimin varlığına bağlamaktadır. Ne kadar çok denerse o kadar çok var olacaktır.
Musa Arı
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.