Ne hoştur meşe’nin, karaağacın yaprakları,
Bahar mevsiminde yeşeren dalları;
Ama ne fenadır görmek darağacını,
Ve köklerindeki yılan ısırıklarını:
Ve dinç de olsa, cılız da olsa, o adam,
Mutlaka ölecek, gençliğine doyamadan!
En yüce yerdir zarafetin tahtı,
Uğruna tüm insanların uğraştığı:
Peki kim dayanabilir darağacında
Boynunda kendir ilmekle