Daima ilmin yüceliğini, devamlılığını ve duruluğunu düşünmeli, dünyaya gereğinden fazla değer vermemeli, onun geçiciliğini ve sıkıntılarını hatırlamalıdır.Arkadaşlarını, işlediği kusurlar sebebiyle kendisini uyaranlardan seçmelidir. Kişi düşmanlarının kendisi hakkındaki sözlerini araştırmak ki böylece onlardan kusurlarını öğrenir ve o kusurlu davranışları terk eder. Veya başkalarının ayıp kabul ettiği davranışları inceler ve bu şekilde onlardan kaçınmaya çalışır. Nefsinde tembelliğe yönelme gördüğünde onu (nefse) ağır gelen zâhidâne fiillerle terbiye etmeye çalışmalıdır.
Nefsine ahlâkî bir hastalık bulaşan kişi (o hastalığa sebep olan reziletin) karşısındaki erdemle bunu tedavi etmelidir. (Eğer bu fayda vermezse gizli ve açıkta kınanma gibi şeylerle) sert davranarak tedavi etmeye çalışmalı, sonra (bu da fayda vermezse hastalığına sebep olan reziletin) karşısındaki rezileti uygulayarak tedavi etmelidir ki böylece (kendini) korur ve (kurtulmaya çalıştığı rezilet) tarafına geçmez. (Şayet hastalık bunlarla da tedavi olmuyorsa) daha sıkı ibadetlere yönelmelidir.
Adudüddin el-Îcî
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.