"Ses ve Öfke" hakkında ne yazabiliriz? Öncelikle, Faulkner okumak isteyenler için başlangıç kitabı bu olmamalı; çünkü bu kitap yazarın tekniğine, anlatımına alıştıkça daha çok tadına varılacak bir eser, bana göre. İkinci olarak; Ses ve Öfke zor bir kitap, modernist metinlerin bir özelliği olarak karmaşık zihin yapılarını, bilinç akışı- zihin akışı tekniğini kullanarak önümüze koyuyor; kitap, parça parça dağıttığı ipuçlarından büyük bilgileri toplamamızı bekliyor bizden ama kendi adıma yardım almadan anlamak imkânsızdı Ses ve Öfke'yi. Okuduklarım anladıklarımı çoğalttı, yazarın anlatım diline bir kaç kitabını art arda okuyarak daha aşina olmanın getirdiği bir edebiyat lezzeti aldım. Kitap Faulkner'ın ısrarla yazdığı temler üzerine ilerliyor: ailenin yıkımı, aile değerlerinin yok olması; güneyin iç savaş sonucu yaşadığı yıkımın günlük hayattaki etkilerine direnen aristokratlar ve o güneyli değerleri; ırklar arası eşitsizliğin hiç bir şey yokmuş gibi sürdürülmek istenmesi, bu eşitsizliğin doğallığı; ve hiç bir kimseyi, hiç bir değeri, hiç bir şeyi umursamadan koca tekerini var olan her şeyin ve herkesin üzerinden geçirerek kendi yolunu yürüyen zaman ve onun tek gerçek olması: "insan bir var, bir yok; bir gün var, bir gün yok" diyen Doppler gibi, varız ve yok olacağız; vardılar, yok oldular, buna insanlar kadar tutunduğumuz değerler de dahil, diyor Faulkner, bence ses de öfke de bu; zamana karşı atılan çığlık, haykırış... öfke de değişmenin, bitmenin, sona ermenin, başka bir şeye dönüşmenin öfkesi, hayatın bu yüzden bir anlamı olmaması, bağırış çağırışla geçen bir zaman dilimi olması. Faulkner'ın zamanla olan derdinin yazarın bir güneyli olmasıyla muhakkak ki bir bağlantısı var: Çılgın Palmiyeler'de de yazar iki romanı iç içe sararak iki farklı zaman diliminde geçen iki farklı öykü anlatıyor. Yenilmeyenler'de Bayard Sartoris geçmişine ve çocukluğuna dönerek yedi sekiz senelik bir dilim içerisinde yine güneyin yenilmişliği ve değerlerin yok olmasından dolayı acı çekerek anlatıyor hikâyesini. Bir çok öyküsünde Faulkner karakterleri yeni değerlere uyum sağlayamamış şaşırmış insanları anlatıyor: örneğin, Wash. Döşeğimde Ölürken'de de Burden ailesi annelerini gömmek için Jefferson'a geliyor ama darmadağın oluyorlar, darmadağın, birisi aynen Benjy gibi akıl hastanesine kapatılıyor- ama Benjy gibi hadım edilmiyor, birisi bir zenciden hamile kalıyor, aile dağılıyor. Ayı'da da öldürülen ayı ve onun doğadaki yeri sona eren bir şeylerin habercisi gibi, çünkü Isaac kitaptaki zaman sıçramasında gelecekten geçmişe ve hayata, zamana bakarken bu değişimi, yıkımı görerek bakar. Belki de Faulkner güneyin kaybetmesinin sorumlusu olarak zamanı görüyordur. Yazarın onu anlamak için bölerek, keserek, zihin akışıyla parçalara ayırarak birden fazla perspektif sunma gayreti edebi bir yenilik girişiminden başka anlamlar da taşıyor olsa gerek. Şunu söyleyebilirim; kesinlikle tadı çok güzel, çok etkileyici bir eser Ses ve Öfke. Kitabın üçüncü ve dördüncü bölümleri ilk iki bölümdeki muğlaklığın, belirsizliğin, karmaşanın, uğultunun azaldığı, her şeyin yerli yerine oturmaya başladığı, oturduğu, bence yazarın anlatım gücünün sadece zihin akışı tekniğine bağlı olmadığını gösteren güzel metinler. Karakterler kesinlikle ilgi çekici; Jason Compton çok etkileyici bir karakter , yazarın yazdığı en etkileyici karakterlerden birisi bana göre. Kitabı okumayı düşünenlere önerim: ilk kez Faulkner okuyorsanız bu kitabı okumamalısınız. Mutlaka klasiğini okumak istiyorum derseniz, o kitap Döşeğimde Ölürken olmalı, çünkü okuması daha kolay ve Ses ve Öfke kadar girift değil yapısı, ama orada da 14 karakterin bilinç akışı tekniğiyle aktarılan düşünmeleri var, yine de Ses ve Öfke'ye göre daha rahat okunan ve keyif alınacak bir eser.

Ses ve ÖfkeWilliam Faulkner · Yapı Kredi Yayınları · 20202,384 okunma

··

130 görüntüleme

mesut bahtiyar

@vadimokadaryesildiki ·

29 Mart 2019 15:33

önce ses ve öfkeyi okudum, sonra abşalomu. sırada döşeğimde ölürken var, zorlandığım kadar varmış ama hiç pişman değilim. belki ses ve öfkeyi bir daha okuyabilirim bu yazınızdan sonra :)

Cem

@Rogojin ·

29 Mart 2019 16:39

Ben de yeniden okuyacağım. Teşekkür ederim

BLACK JACK

@BlackJacky ·

29 Ağustos 2020 09:26

Ne 14 karakter mi? :)) 20 kere okunacak kitaplardan biridir. Sesin bir Kanyon'a çarpıp dönmesini beklemek kadar ümitsiz bir kitap. Belki de ben ironi yaptım. ;)

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.