Kişi tanrıyı sevdiğini söyler ama sevdiğini söylediği tanrı hakkında hiçbir şey bilmez. Çünkü bu sevgide korku vardır, güven ihtiyacı vardır, kişiyi tanımadığı bir şeyi sevmeye zorlayan kutsal kitaplar ve ağır geleneksel baskılar vardır. Bu yüzden kişi tanrıya inanıyorum der. Kişi gerçek güvenin zekada olduğunu keşfettiğinde, sevginin tüm nedenlerin ötesinde olduğunu keşfettiğinde düzenin tüm nedenlerin ötesinde olduğunu görür ve evren kendisine açılır. Çünkü evren düzendir.