Meşrutiyet ve Düzmece Yıldız Mahkemesi
23 Aralık 1876'da ilan edilen anayasa Meşrutiyet Dönemi'nin başlangıcı sayılır. 20 Mart 1877'de Umumi Meclis denilen Parlamento Dolmabahçe Sarayı'nda büyük bir törenle açıldı. Bu olay Osmanlı İmparatorluğu'nun tarihinde çok büyük bir aşamaydı. Padişahın yetkileri kısıtlanacak ve parlamenter sisteme geçilecekti. 96 mebustan oluşan ve Meclis-i Mebusan denen meclisin 56 üyesi Müslüman ve 40'ı Hristiyandı. Osmanlı İmparatorluğu topraklarında yaşayan bütün halklar mecliste temsil ediliyordu: Rumlar, Arnavutlar, Museviler, Ermeniler, Araplar.
İşte tutanaklarda göze çarpan isimlerden bazıları:
-Panayot ve Yorgi Efendiler(Edirne),
-Solidi ve Vasilaki Efendiler(İstanbul),
-Seyyit Abdullah Efendi(Hicaz),
-Vasili Efendi(Akdeniz Adaları),
-Salim Bey(İşkodra),
-Manok ve Sadi Efendiler(Halep),
-Yusuf Efendi(Kudüs),
-Ohannes Efendi (İstanbul),
-Çanaka Efendi(Yanya),
-Yaver Efendi(Bosna),
-Zahari ve Fevzi Efendi(Sofya),
-Dimitraki(Tuna),
-Simonaki(Konya),
-Nakkaş Efendi(Suriye),
-Petraki Efendi(Trabzon),
-Bedros Efendi(Şûrayı Devlet Temsilcisi),
-Marko Paşa(Tıbbiye Mektebi Nâzırı),
-Şahinyan Agop Efendi(Sivas) vb.
İşte böyle çok renkli, çok dinli, çok uluslu bir meclisti bu Meclis-i Mebusan. Meclis iki dönem toplandı. Birinci dönem 3 ay sürdü, ikinci dönem de 2 ay sürdü. Hünkar hiç hoşlanmadı bu toplantılardan.
14 Şubat 1878'de mecliste Hünkâr'ın kapatma konusundaki iradesi okundu. Mebuslar sessiz sessiz dağılıp gittiler ve Meşrutiyet Dönemi böylece kapanmış oldu. Ondan sonra 30 yıl süren döneme de 'İstibdat Dönemi' adı verildi.
Sayfa 154Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.