349 syf.
10/10 puan verdi
"BİLİYORUM Kİ BENİMSİN!"
Tamam, dedim, bu raddeye gelmişliğim var. Mektup şeklinde yazılmış ne kitaplar, ne şiirler okudum. Bilindik şeyler işte ; sevgilinin kaşı, gözü, hasreti.. Su gibi akar gider bu kitap şimdi.
Yanıldım mı?
Evet, yanıldım.
Aşıklığın ilmini yapmış Cemil Meriç.
"İnsanları ikiye ayırıyorum ;seni tanıyanlar, seni tanımayanlar. Seni tanıyanları ikiye ayırıyorum ;anlayanlar, anlamayanlar. Seni tanımayanlara yabancıyım. Seni anlamayanlara düşman."
İşte böylesine yoğun bir aşk. Yalnız onun için yaşamak ve yalnız onun için yazmak.
Onsuz her şeyden nefret edip, onunla her şeyi sevmek.. En masum, en alakasız ayrıntılarda bile onu hatırlamak.
Peki, acaba ne bu aşk?
Hayal gücünün yarattığı bir duygu yağmuru mu?
Yıldırım gibi ani ve tesirli bir şey mi?
Yoksa durgun mu?
Sinsi mi?
O kadar çok türünden bahsediyor ki ; gösteriş vesilesi olan mı dersin ;zarif ve kibar olan mı ;etin ete hasreti şeklinde yaşanan mı..
Peki nasıl başlar aşk?
Hayranlıkla belki, hayran olduğumuz şeyi süsleye süsleye, gözümüzde büyüte büyüte..
Belki de bir ümittir aşkı başlatan. Kendisi bir kibrit alevi kadar kısa ömürlü olan, fakat başlattığı yangın muazzam boyutlara varan.
Sevilen kendi rüyamızdır belki de. Tanıdıkça gerçek olmadığını, aslında muhteşem olmadığını anlamamız da bu yüzdendir.
Bu sefer de Lamia Hanım 'a yazdığı mektuplardan tanıyoruz Cemil Meriç' i.
Yine yalnız, yine şefkate susuz. Teni aç, ruhu aç, anlaşılmayan ve kasırgaya hasret bir adam.
Tek hazinesi de, tek silahı da kelimeleri sanki. Ve ;
"Sen kelimelerden de güzelsin.." diye yazıyor sevdiğine. Ama sonra ona yazdığı mektupları bile kıskanıyor.
O mektuplar ki her satırı feryat yüklü, umut yüklü.
O mektuplar ki bazen bir beste, bazen bir ateş, bazen iksir, bazen ninni, bazen kuş cıvıltısı gibi..
Benimsin ve seninim..
Seni sevenim.
Seni yaratanın.
Seni öldürenim.
Seni yaşatanım.
Yarımsın.
Kadınımsın.
Cariyemsin.
Sultanımsın.
Bütün bu hitaplardaki ortak nokta ve en önemli vurgu ; iyelik eki aslında. Yani sonuç olarak, her ne olursan ol,
BENİMSİN!
Bu mektuplar hasret dolu. Sevilenin sesine hasret. Onun olan her şeye hasret.
Okudukça derinleşiyor insan düşünürken. Peki sevilen kimdir aslında?
Dost mu?
Bir liman mı?
Ümit mi?
Yıldız mı?
Annem diyebilir miyiz ona, ya da çocuğum?
Bir vaha mı yoksa?
Yara mı?
Mükafat mı?
Nisan yağmuru mu?
Kim???
Sevgili, biz onu tanıdıktan sonra doğar belki de. Çünkü her sevginin içinde eser miktarda ben vardır.
"Tanrı sevgidir, canım benim, yani sensin.." diyor ve ekliyor ;
" Hayatımda ilk defa oruç tuttum, kabul et sevgilim.."
Aşk böyle olmalı mı, olmamalı mı, bilemiyorum. Bu sayfalar dolusu yazılan şey her neyse, onu hissetmediğim, yaşamadığım için biraz eksik ve emekleyen bir bebek gibi görüyorum kendimi, aşk maratonunu son hızla koşan Cemil Meriç 'i okurken.
Aşkın öznesi ben miyim, yoksa sevgili mi, diye düşünüyorum.
Yaşamak için sevmek mi lazım, yoksa sevilmek mi diye düşünüyorum.
Aradığımız her zaman bulduğumuzdan fazlası mıdır, diye düşünüyorum.
Okuduğum her satır, başka bir soru olarak karşılık buldu bende.
Kendini tanımak, belki de insanın varabileceği en son nokta. O yüzden kendini anlatan yazılar yazmak daha müstesna bir kabiliyet ister. Çünkü egonun aynadaki yansımasına kanmamak pek de kolay olmasa gerek.
Jurnal 2 'nin ilk yarısında baştan sona aşk, ikinci yarısında baştan sona akıl konuşuyor.
Sayısız isim, durum ve kavramdan bahsedilmiş. Şöyle ki ; Attila İlhan' dan Humeyni 'ye kadar. Yelpazenin genişliğini siz düşünün.
Kenan Rifai' den Sait Nursi 'ye, Hayyam' dan Neyzen Tevfik 'e, Sedat Zeki' ye ve daha pek çok isme ince tahliller yapılmış.
Hatta bir kısmı ufak notlar şeklinde yazılmış olsa da, Bülent Ecevit 'e, Fahri Korutürk' e, Süleyman Demirel 'e yazılan mektuplar da mevcut.
Selim İleri, Nihat Keklik, Ahmet Taner Kışlalı, Mehmet Kaplan, Tarık Buğra ve daha kimler kimler nasibini almış.
Ve bir de okurken keşfettiğim başka bir kitap var tabi. Cemil Meriç' in "Yasak bir içkiyi yudumlar gibi okudum.." dediği.
Sakın Aldanma, İnanma, Kanma
Keyifli okumalar.. :)
··
466 görüntüleme
Elinize sağlık. Güzel anlatmışsınız.
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Emeğinize ve kaleminize sağlık...Yine döktürmüşsünüz Liliyar Hanım...💐
Çok teşekkür ederim canım, vaktini ayırdığın için. :))
1 sonraki yanıtı göster
Nasıl güzel anlatmışsın :) ellerine sağlık..
Bu kitabı okuduğumda biraz ürkmüştüm ben, bu aşk cok tutkulu ve hırçın gelmişti bana. Hatta bir cümle vardı "Tüm Sibirya' yı ısıtacak kadar ateşliyim.." gibi.. Sonra dedim ki kendime; keşke bu kadar mahremi paylaşılmasaydı ve o devasa fikirlerine gölge olmasaydi benim gibi basit okurların zihninde :)))
Cemil Meriç
Uçların insanı..
Kesinlikle. Ben de ürkerek ve hatta eğer aşk buysa sanırım hiç yaşamadım, diyerek okudum. Hem uçların insanı hem de kaleminin ya da hislerinin ucu bucağı yok. :))
"İnsanları ikiye ayırıyorum; seni tanıyanlar, seni tanımayanlar. Seni tanıyanları ikiye ayırıyorum; anlayanlar, anlamayanlar. Seni tanımayanlara yabancıyım. Seni anlamayanlara düşman." Ayakta alkışlıyorum 👏👏👏
Cemil Meriç aşkta efsane.. Anlattıkça anlatmış. İnsanın nefesi kesiliyor..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.