''Neşesizliği bir illet olarak adlandırdınız;bence bu aşırı oldu.'' Asla,'' diye cevap verdim,''eğer insan bununla kendine ve yakınlarına zarar veriyorsa ona başka bir şey denemez.Birbirimizi mesut edemeyişimiz yetmiyor mu? Herkesin bazen tadabildiği sevinci yoketmeye ne hakkımız var?Sıkıntılı olup da bu halini belli etmeyen,ona tek başına katlanarak başkasının neşesini kaçırmayan bir kimse gösterebilir misiniz?Daha doğrusu bu halimiz,kendi değersizliğimizi anlamamızdan,yersiz bir kendini beğenmişliğin doğurduğu kıskançlıkla daima ilgili olarak kendimize karşı duyduğumuz hoşnutsuzluktan ileri gelmiyor mu?Etrafımızda,saadetini bize borçlu olmayan mesut insanlar görüyor ve bunu çekemiyoruz.''
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.