- İncelemede geçen konuşmalar tamamen hâyâl ürünüdür. -
Faulkner: Off acayip bir kitap yazdım, bence bu sefer turnayı gözünden vuracağım.
Kamuoyu: ...
Faulkner: Yine mi hayalkırıklığı?! Nolmuş yani Yoknapatawpha diye bir yer olamaz mı?
Hollywood Yapımcıları: Senaryo yazmaya ne dersin?
Faulkner: Eh bir de onu deneyelim, meteliğe kurşun atıyoruz zaten.
Bir müddet sonra...
Faulkner: Ortam filan güzel ama bana göre değil bu işler, ben Yoknapatawpha'ya geri dönüyorum.
Hollywood'dan ayrılır ama oradaki sekreterden ayrılamaz. Üstüne bir de yazar Joan Williams eklenir.
Estelle Oldham: Ah William! Kendimi öldürmeye kalktım yine kurtulamadım senden ve çapkınlığından. İçki, içki getirin bana!
Bu arada adını duyuracak eserlerini de yazmıştır.
Nobel Edebiyat Ödülü Komitesi: Eserlerin dikkatimizi çekti, bu ödülü hak ettin; tebrikler.
Faulkner: İyi, güzel ödül aldım da, tanınmazken daha çok rahatım yerindeydi sanki.
Fırtınalı bir hayatın ardından 65 yaşında kalp krizi sebebiyle bilinen dünyadan ayrılır.
Faulkner: Edebiyata getirdiğim yeni soluk ve kullandığım dil sayesinde yıllar sonra bile insanlar hâlâ benden bahsediyor. Hatta şuan dilini bile bilmediğim bir ülkede birisi benim hakkımda inceleme yazıyor. Kör olayım şaşırmadıysam eğer.
- - -
Yukarıda bahsi geçen kişiler bu şekilde düşünmüş veya konuşmuş olabilirler ya da belki de hiç alakası yoktur. Ama onların öyle düşünmüş olabileceklerini düşünmem kafîdir diye düşünüyorum. Tıpkı Faulkner'ın kitaptaki 15 karakterin öyle düşünmüş olabileceklerini düşünmüş olması gibi.
Fakat onlar nasıl müthiş yaratılmış karakterlerdir. Önüme bir pasaj koyulsa ve karakter ismi verilmese, kime ait olduğunu tahmin ederim diye düşünüyorum. Her biri benzersiz, her biri ayrı güzel... Böyle bir tekniği bu kadar başarılı kullandığı için Faulkner'ı alkışlamak lazım.
En favorim ailenin en küçük çocuğu Vardaman ve annesi Addie'nin bölümleriydi. Vardaman'ın zihninden akıp giden düşünceleri nefes almadan okudum diyebilirim.
Ailenin ortanca çocuğu Jewel ise yine sevdiğim karakterlerdendi. Belki de ailenin tek harekete geçen, konuşmaktansa yapmanın daha doğru olduğunu kavramış tek üyesi denilebilir. Sadece bir bölüm ayrılmış Jewel'a, fakat diğerleriyle olan diyaloglarından nasıl bir karakter olduğu anlaşılıyor rahatça.
Bu harekete geçememe ve bir fikre saplanma durumu (bu bölümleri okurken Estragon ile Vladimir'i de anmadan edemedim.) aileyi türlü sıkıntılara sokar, başlarına olmadık işler açar, okuyana da saç baş yoldurtur.
Kitabın türüne ise ne trajikomedi ne kara mizah diyebiliyorum, başka bir şey adını koyamadığım. Faulkner'a özel bir şey belki.
Okumayı düşünenler kesinlikle tereddüt etmesin, şiddetle tavsiye ediyorum. Keyifli okumalar.
