İlerlemeye çalıştıkça insanın yüzüne sert çarpan kötü bir kaderi var. Ama nasıl acımasız. Bir düşünün o tokat o yüze nasıl vurulur? Üstelik elleri kocaman bu kaderin, taşıyor parmak uçları yüzümden. İşin kötüsü, henüz darbeden kaynaklı uyuşukluğun geçmesini beklerken, demin yüzümden taşan ve tenime isabet etmeyen parmakların dışta kalan acısı da

devamını oku

Daktiloya Çekilmiş Şiirler (1977-1987)Nilgün Marmara · Everest Yayınları · 20183,520 okunma

··

577 görüntüleme

Öne Çıkan Yorum

Ahmet Türkben

@ahmetturkben ·

31 Ocak 2019 11:20

Nilgün çok başka benim için. Ben onda hiçlik kemâlini, yokluk şuurunu görüyorum. Şuan bile, yani yaşamda değil iken bile; biz yaşayanlara var olmama vaazını yazılarıyla hâlâ veriyor. Benlikten - vücuttan geçmeye çağırıyor bizi. Var olsun! Ne de güzel yere çağırıyor bizi...

3 önceki yanıtı göster

Ahmet Türkben

@ahmetturkben ·

31 Ocak 2019 21:09

Var olmak için hiç olmak gerekir. 😊

1 sonraki yanıtı göster

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Demet Eraslan