İnsanoğlunun zavallı ama yinede biricik oluşu hep ilgimi çekmiştir.Kitabın bitiminde cümleler durmadan birbirini yineleyip durdu ve toplamlarından oluşan tek düşüncem şuydu “gerçekten başkalarının umutsuzlukları bizi daha umutlu kılıyor.En iyisi ya da en kötüsü bizi düşünmeye itiyor ve varoluşumuzu tetikleyen hareketler yaptırıyor” insan biricik ve zavallıdır.
