Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

Anne ile çocuk arasındaki kadar karmaşık her ilişki hem sevgiyi hem de nefreti içerecektir. Genç çocukların çoğu, gereksinimleri ya da istekleri geri çevrildiğinde nefret duygusunu hisseder. Yine de birçok çocuk bunu ifade etmeye cesaret edemez, anne ile bağlar çok kırılgandır. Ve neredeyse her çocuk annesi için sevgi hisseder, bu sevginin üzeri örtüldüğünde ya da duvarlarla çevrildiğinde bile. Robert Karen'ın bağlılık araştırmalarıyla ilgili derlemesinde ikna edici bir şekilde dile getirdiği gibi: Neredeyse her çocuk, kötü davranılmış olanlar bile, anne/babalarını sever. Bu çocuk olmanın doğası gereğidir. İncinmiş, hayal kırıklığına uğramış, arzu ettikleri sevgiye ulaşma olasılığını ortadan kaldıran yıkıcı bir duruma düşmüş olabilirler, fakat bağlanmak, kaygılı bir şekilde bağlanmak bile olsa, sevmektir. Her yıl sevgiye ulaşmak biraz daha zorlaşabilir, çocuk her yıl ilişki isteğini daha ısrarla inkâr edebilir, hatta anne/babalarına küfürler edebilir ve onlara en küçük bir sevgi duymadığını söyleyebilir; fakat sevgi, bunu açıkça ifade etmeyi ve karşılığını duymayı özleyerek, yakıcı güneş gibi gizli oradadır. Karen'ın sözleri bu ilişkideki karmaşık yönlerin bazılarını ortaya koyuyor. Kimse bir annenin sevgisini istemekten kaçamaz.
··
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.