Bir kitap okudu
·
1 görüntüleme
Tanrı'nın insandan istediği saflık ve duruluk insanın kıymetli eserler vermesini olası kılar. Ünlü Yunan ve Roma düşünürleri bunlara en iyi örneklerdendir. Fakirlikleri ve saf dünya görüşlerini o kadar yüce bir şekilde hayatları ile akademilerine döktüler ki kendi dönemlerinin parlayan yıldızları olup, soyut bilimin yani ahlakın ve dahası insanın her halini ortaya döktüler. Ne zaman ki toplumda yükselmeler, zenginleşmeler ve lüks peyda oldu, işte o vakit o toplumlar; zevkin ve lüksün sarhoşluğunda kendi boyunlarına boyunduruklarını takıp yok oldular.
Aristoteles'in İskender'in ve Apollonius Molon'un Cicero ve Sezar'ın hocası olduğunu önceki okuduğumuz kitaplardan ezber ettik. Bu bilgin kişiler istelerdi bu yöneticilere tabi olup, zevk ve sefa içerisinde hayatlarını idame edebilirlerdi. - Cicero'yu da bu zenginliğin içine katmak mümkündür - Bu hususta verdikleri eserlerden ve değer kattıkları insanlarda ne denli değişimler olabileceğini tasavvur dahi edemezdiniz. Ne Aristo Aristo olarak kalırdı ne de Apollonius Molon Apollonius Molon olarak kalırdı. Ki bizim tarihimizde de toplum dinamikleri olan düşünürlerimiz vardır. Bunlarında istenilseydi eğer ki çok lüks içerisinde hayatları olabilirdi ancak onlar her zaman topluma maal olmak ve bu uğurda bedenleri, beyinlerini heba etme yollarını seçmişlerdir.
İşte bunları farkeden ve farkettikleri ve yaklaşmakta olan (ki zaten iliklerimize kadar işlemiş olan) tehlikeleri insanlara bildiren, bu tehlikeleri önlemenin yollarını araştıran, bu yolda gece gündüz demeden çalışan yazarların birleştikleri ortak noktanın ta kendisidir "Ahlâk." Dediğiniz gibi zaman ve mekan kavramının bir önemi yoktur bu insanlar için. Aklın yolu bir, fıtratın yolu tabiidir. :)
Eyvallah... Elimde Sanat Nedir kitabı da bulunmaktadır :) İnşallah en kısa zamanda onu da okuyacağım ...
1 sonraki yanıtı göster
“Umarım, benim sanat için yaptığım deneme niteliğindeki bu çalışmanın bir benzeri de bilim için yapılır ve böylece insanlara bilim için bilim görüşünün yanlış olduğu; Hıristiyan öğretisinin gerçek anlamıyla kabulünün bir zorunluluk olduğu; sahibi olmaktan övünç duyduğumuz bilgilerin bu öğretinin temelleri üzerinde yeniden değerlendirilmesi gerektiği; deneysel bilimlerin ikincil önemde, hatta önemsiz olduğu; asıl önemli bilimlerin dinsel, ahlaksal ve toplumsal bilimler olduğu ve bu bilimlerin bugün olduğu gibi yalnızca yüksek sınıfların eline bırakılmaması gerektiği, tam tersine yüksek sınıflarla her zaman da uyum içinde olmayan, hatta onların tersine olarak gerçek hayat bilimini ilerleten, gerçeği seven, gerçekten yana olan bütün özgür insanların başlıca ilgi konularını oluşturacağı... gösterilir.”
Yaptığınız alıntı ve yorumlardan yola çıkarsak; Tolstoy'un bu sözlerini 
Jean-Jacques Rousseau duymuş gibi. Ama tek sorun: Jean-Jacques Rousseau 'un, 
Lev Tolstoy 'dan önce yaşamış olması :))
Aklın yolu her daim birdir. Yaşanılan çağın hiçbir önemi yoktur. Bencede soyut bilimlerin, somut bilimlerin önünde olması gerekmektedir. Aksi sadece kısa zamanda insanları yarar görebileceği buluşlar olmaktadır ancak genel anlamda bakıldığı zaman insanlığı körelten ve yok etmeye meyilli şeylerin olduğun ayan beyan açık gözükmektedir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.