Okurken içim acıdı, yüreğim sızladı. Sanki, sanki ruhum bedenimden ayrıldı. Her genç kız gibi göz yaşlarıma hakim olamadım bir an ( pardon sanırım hala kitabın etkisindeyim ) Tabi ağladığım yalan Ama duygulandigim ve gözlerimin dolduğu bir gerçek... Insan bazen; Bir başkasına karşı kalp atışlarına hakim olamaz Yüzü kızarır, Eli ayağı birbirine dolanır Titremeye varacak bir şiddetle heyecanlanmaya başlar Saçmalamaya, Hiç yapmadığın şeyleri yaparken bulursun kendini Kendinden bile utanırsın Akıl mantık almaz Zaten o an akıl da Mantık da durmuştur Dünya durmuştur Ama adrenalin en yüksek seviyeye ulaşır... Işte o an Yanarsın ulan yanarsın Hemde kor ateşler içinde yanarsın Hiç bir şeyi tanımazsın Kendinden bile uzaklasirsin Sadece ve sadece o vardır Aklında, hayallerinde, rüyanda Hayatının her yerinde Her anında onu düşünür Ve hayallerinde yaşatırsın... Buna ister platonik bir aşk Ister saplantı deyin, Ne derseniz deyin Ama her zaman aşka sevgiye saygı duyun. Peki neden saf duygularıyla yaklaşan Gerçekten seven değer veren insanlar Neden aynı karşılığı değeri bulamıyor Neden sıkıcı geliyordu bu bize? Yoksa bir yerde bir yanlış mi vardı ? Peki neydi, Neydi buna sebep ? Fazla duygusal görünmesi, Heyecan eksikliligi, Şerefsiz likler yapmaması, Çok değer vermesi, Onu bu kadar zayıf gösteren, Bu kadar sıkıcı yapan neydi ? Siz bunun muhasebesini yapın Kendi içinizde Yüreğiniz de Vicdanınızla... Yada yapmayın ben kitap okumaya gidiyorum :) Kısacık kitaplara koca duyguları sığdırmış bir yazar... Herkes her şeyi beğenecek diye bir kaide yok. Tabi ki bende bütün kitaplarını bir tutmuyorum. Ama bana sorarsanız duyguları anlatım ve ifade biçimi insan biyografisi üzerine muhteşem bir yazardır kendisi... Tek taraflı, karşılıksız bir aşkın hikayesi Herkese tafsiye ederim. Simdiden herkese keyifli okumalar Sağlıcakla kalın emi :)