592 sayfalık romanını en mükemmel şekilde özetlemiş yazar; iki devrin hikayesi.
Bütün yaşadığı acılarla, feda ettikleriyle bir devirdi Semiha Hanım.
Hayalinin peşinde koşarken bir devirdi Ayşe.
Çocukluğunu, bilginin peşinde koşturarak geçirirken bir devirdi Ali.
En yüce duyguyu hayatının başlarında tadarken bir devirdi İlmiye.
İlmiye ile beraber tamamlanırken bir devirdi Orhan.
Savaşın ona kazandırdıklarıyla/kaybettirdikleriyle Dudu’dan Ülkü’ye evrilirken bir devirdi Ülkü.
Ruhunun dayanılmaz sarsıntılarından yeniden doğarken bir devirdi Selim.
Ve bu kitap iki devrin hikayesiydi.
Birbirine sevgiyle bağlıydı; Zübeyde Hanım, Semiha Hanım, Ayşe, Ülkü, İlmiye ve Ali. Savaş ellerinde başka bişey bırakmamıştı çünkü. Tek varlıkları birbirine duydukları sevgiydi. Hayata tutunabilmek için yetterliydi onlara bu sevgi. Hatta kalplerinden taşan sevgiyle Lütfiye Hanımı da Latife Hanımı da iyileştirdiler.
Kitaptaki bütün insanların gelişimlerine, değişimlerine ve içlerinde yaşadıkları devrime şahit olurken inanılmaz bir bilgi tufanına yakalanıyorsunuz. Benim tavsiyem mutlaka okunması gereken bu kitabı sindirerek okumanız. Hazmederek ilerlemeniz. En ufak bir detayı bile kaçırmamanızdır.
