Aklımın galibiyetini seveyim..Bu hayat benim , kimsenin bilmediği kara kutum.
Ben bu hayatta burada doğdum , burada büyüdüm, defalarca burada ölümle yüzleştim.
Bütün umutlarımı , hayallerimi öldürdüm , sonra tekrar tekrar dirilttim.
Umutsuz aşklarda, umutlu hisler yaşadım , aldatıldım, ‘’ o kadın’’ nezninde bütün kadınlara yeri geldi sataştım.
Gün oldu çok ağladım, isyan ettim , gün oldu kahkahalarla sevinçten yere göğe sığamadım , inandım inandırıldım kandırıldım küfrettim.
İki nefeslik dünyanın bütün arka sokaklarından geçtim.
Şimdi artık geçmişte bıraktım ;
‘’O kadını’’ o kadının sofrasında yemek yiyen çocuklarıma duyduğum öfkeyi , ‘’ o kadın’’ ı seçen sonra kendi bencilliğinden geri dönmek için bin bir takla atan ‘’ o adam’’ a ait nefreti.
Arındım , kaçtım arka sokaklardan , kurtuldum tüm olumsuzluklardan.
Yepyeni bir pencereden bakıyorum dünyaya, buradaki pencerenin ne kadar güzel olduğunu, ne kadar benim pencerem olduğunu hatırladım.
Ne kadar kirlenmiş camım varsa temizledim.
Unuttum ; Başka pencerelere bakarken kırmak istediğim camları , kapatıp arkasında aylarca ağladıklarımı...
Açıp kapattığım camlarda ; bırakamadığım sandığım , kırıp döktüğüm toparlayamadığım , kaybettiğim ne çok şey var.
İnkar edemem; Koskocaman yaşını başını almış bir kadın olurken sırtımı dönebildiğim , hadi oradan be ben kazandım ben diyebildiklerim de var .
Üzemez artık beni hiçbir aşk, hiçbir anne baba, hiçbir evlat, hiçbir ‘’ o kadın ve o adam’’
Kendi kabuklarımı kendim kırdım.
Kadın iki durumuyla var olur.
Ya aklı ya da duyguları. İkisini aynı anda kullanma yetisi çok zayıftır. En güçlü olduğu , en az acı çektiği zaman aklıyla hareket ettiği zamanlardar ki bu pek nadirdir.
Sağlıklı, düzenli ve mutlu bir hayat sürmesi bu ruh hali ile aldığı kararlarına bağlıdır.
Duygu modundaki kadın mutsuzluğa ve aşk duygusuna açık, günahlara meyilli bir zavallı haline dönüşür. Acınası bir varlık olur çıkar.
Kadının aşk üzerine erkeklerden daha çok mutsuzluk türküsü söylemesi aklının duygularına yenilmesi nedeniyledir.
Üç nesil kadının üç farklı kabuğunu kıramayan kendi kendini delirten çaresizliğinin romanı. İhanet, evlat acısı, terk edilme, umduğunu bulamama.
Yeter artık bu kadar dram derken,
Görünüş çırpınışları , olduğu hale kabul edememe , kıskançlık, aşk.. Neler yok ki neler yazmamış ki Zeynep Kaçar, kabuğunda saklanan kadınlar için. Her sayfası yeniden okunmak istenecek ve onlarca cümlesi hafızalara kazınacak.
Okuyunca aklımın galibiyetini seveyim diyeceklere selam olsun.
Keyifli okumalar..
