Trajigin başka bir belirtisi, onun uyandırdıgı kederdir. Bu özel keder " nesnel" bir kederdir; seyircinin rastlantısal yaşantılarıyla ilgisi yoktur. Trajiğin keder uyandırıcı bir şey oldugu bellidir. Yalnız,
her keder verici, her acı olayın trajik olması gerekmez. Günlük yaşamda, sözlerin hesabını vermeden konuşurken, birçok kimsenin trajiği keder uyandırıcı olanla bir tuttuklarını sık sık görürüz. Her ölüm acı olmakla, keder uyandıncı olmakla birlikte,
trajik değildir, bes belli.
Trajiğin uyandırdığı keder, günlük dildeki kederden bir çok bakımdan ayrılır. Trajik keder seyirciyi kızdırmaz, öfkelendirmez. Olayın başka türlü olup bitmiş olacağını aklından bile geçirmez seyirci. Olay başka türlü ortaya çıkmış olsaydı, ya da,
başka türlü olup bitmiş olsaydı, demez. Bu da , trajiğin özünden, önlenemezliğinden ve kaçınılmazlığından ileri gelir.