Okudukça, öğrendikçe bildiklerinin ne kadar da az olduğunun - cahilliğinin - farkına varır insan. Bilgelik hem mutluluk hem mutsuzluktur. Bilge bildikleriyle birçok kişinin ulaşamayacağı bir noktaya erişirken, o noktadan hakim olduğu ufkun ona gösterdikleriyle bilgi “yükü” artar. Bilmemek bu bilgi yükünden kurtarır cahili. Cahilin hiç haberi olmadığından bu yükten, mutluluğunun toz pembe evreninde yaşar gider.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.