Uzak şehir adıyla müsemma bir çizgi roman olmuş. Bir çoklarına ziyadesiyle uzak olan bir yaşam anlatılmış, resmedilmiş. Kirli, iki yüzlü, soğuk, nemli, yoksul, yabancı, sahipsiz, gayri-insani bir yaşam. Aslında her sokak arasına baksak göreceğimiz yaşamlar. İnsan olamamış insanların çırpınışları. Kaybolmuş ruhların bağırışları. Bilselerdi eğer, öbür türlü de eyleyebilecek ruhların kavgaları. Hak ile batılın ayırdına varamamışların sızlanışları. Ellerinden tutulmamışların kayboluşları. Bir hayli uzak, bir hayli yakın. Babam hep, “oğlum, pencerelerden bak içlerine girme” derdi. Uzak şehir işte böyle bir pencere. Uzak yaşamların kıyılarına sokulmadan üstlenilen bir pencere vazifesi. Son olarak, Candan Erçetin ve Ceza’nın “Şehir” şarkısından şu dizileri bırakmak istiyorum; “ Bu şehir insana tuzak kuruyor Bu şehir insanı uzak kılıyor Bu şehir insanı hayli yoruyor Bu şehir insanı hep kandırıyor Bu şehir insana tuzak kuruyor Gel bu şehrin havası böyle kalsın tuzakla dolmuş her yer yorulmuş tüm bedenler acep neden? Bu şehir insanı hayli yoruyor “

Uzak ŞehirLevent Cantek · İletişim Yayınları · 201590 okunma

·

149 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

said