Aristoteles'in pratik hikmet (phronesis) kavramını analiz etmeye başlamadan önce, onun günümüzde neden yeniden gündeme geldiğine ve önem kazandığına temas edelim. Modern düşüncenin ilerlemeci ve mekanik dünya görüşüne hangi açıdan bakarsak bakalım, kendinde bir kırılmaya işaret eder. Bu kırılmayı sadece modernizmin bir kısır döngüye girmesi olarak değil, aynı zamanda onun insan, dünya ve Tanrı alglsındaki parçalanma olarak da okumak mümkündür.
Meseleye akıl perspektifinden yaklaşırsak, olabildiğince geliştirilen teorik aklın ve episteme’nin aklın bütün diğer görünümlerini de ihlal edecek kadar bir tek boyutluluğa mahkum edildiğini söyleyebiliriz. İşte bu bağlamda, Modern düşüncenin eleştirilmesiyle birlikte, ‘pratik hikmet’in önemi derinden fark edilmeye başlanmıştır.
Zira modern düşüncede, pratik hikmet, evrensel akılda eritiince, ahlakî bir varlık olan insan için önemli olan gelenek, âdet ve alışkanlık devre dışı bırakılmıştır. Bu durumda insanın salt akıl ve doğa varlığı olduğu ima edilmiştir. Mesele sadece bununla kalmamış, tamamen nesneleştirilen doğa karşısında insan özne olarak konumlanmıştır. İnsan, özne olarak kendisini, bir nesne olarak düşündüğü doğa karşısında merkeze yerleştirmiştir.
İnsanın bu şekilde kendini merkeze koyarak özne/nesne ilişkisi çerçevesinde doğayı denetleme girişimi onu Varlık'tan uzaklaştırmıştır. Bütün bu değişiklikler, modernizmin determinist ve rasyonalist dünya görüşü adına yapılmıştır.
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.