Unutulmuş Diyârlar-Forgotten Realms Etkinliği :))
Hakikaten de, yeminime bağlı kalabilmem benim kontrolüm dışında gelişen durumlara dayanıyordu. Eğer Menzoberranzan'ı terkettikten sonra hiçbir savaşta bir kara elfle karşı karşıya gelmeseydim yeminimi asla bozmamış olacaktım. Ama sonuçta bu beni olduğumdan daha şerefli biri yapmayacaktı. Şans koşulları, yüksek prensiplere denk sayılamaz.
Fakat koşullar öyle gelişince, kara elfler en yakın dostlarımı tehdit edince, yani kendilerine hiçbir kötülük yapmamış kimselere savaş açmayı düşününce, ben nasıl olur da vicdanımı dinlemeden palalarımı kınlarında tutmayı başarabilirdim? Bruenor'un, Wulfgar'ın ve Catti-brie'in ya da o durumdaki bütün masumların hayatlarıyla kıyaslandığında benim yeminimin değeri neydi ki? Eğer yaptığım yolculuklarda yüzey elflerine ya da küçük bir köye baskın yapan drowlara rastlamış olsaydım hiç şüphe duymadan biliyorum ki dövüşe katılır ve haksız saldırganlara karşı bütün gücümle savaşırdım.
Öyle bir hadise olsaydı da, yine başarısızlığın o keskin acısını hisseder ve şimdi yaptığım gibi kısa süre içinde bunu aşardım.
Bu yüzden yeminimi bozduğuma pişman değilim— fakat her zaman olduğu gibi, öldürmek zorunda kalmak bana acı veriyor. Yemin ettiğime de pişman değilim. Zira yaptığım bu gençlik hatası bana sonradan bir acı getirmedi. Fakat ilan ettiğim o sözlere kayıtsız şartsız bağlı kalmış olsaydım, yanlış bir gurur meselesi yüzünden kılıçlarıma dokunmasaydım ve bu davranışım masum birinin incinmesiyle sonuçlansaydı, işte o zaman Drizzt Do 'Urden 'in hissedeceği acı daha keskin olur ve hiç dinmezdi.
Sayfa 159 - Laika YayınlarıKitabı okudu
··
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.