İnsanın en büyük ihtiyacıdır var olma ihtiyacı...
Varlığın onaylanması, kişinin duygu, düşünce ve söylemlerinin karşı tarafça “fark edilmesi” demektir ve insana kendini değerli hissettirir.
Bir şemsiye gibi insan varlığını bütün olarak onaylayan bir kavram vardır; bu da kişinin “isminin kullanılması”dır...
Okulda öğretmenin çocuğa “Kızım, oğlum” diye hitap etmesi, onun kendini grubun bir parçası gibi hissetmesine neden olur. . . Değerlilik hissi oluşturmaz. . .
İsmiyle hitap etmek, çocuğun kendini değerli hissetmesine sebeptir. . .
Çocuğu isimsiz hale getirmek, onu sıradanlaştırmaktır...