Narsisistik dünya, diğer insanların pek söz konusu olmadıgı, kişiye özel bir dünyadır. Bir anlam ifade eden tek şey kişinin kesin bir şekilde gerçekleştirecegi kendi planıdır.
Buna sisteme uymalarını saglamak amacıyla gerçekleri saptırmak ve inkâr etmek de dahildir. “Eger bugün işime yaramıyorsa dün söylediğim saçmalık beni niye ilgilendirsin ki?” Karşıt iddia ifade edilir ve daha önce tersini söylemiş olduğu yalanlanır. Bugün iki kere üç dört eder, yarın altı, gerekirse öbür gün sekiz. Esneklik sınırsızdır. Böyle bir insanla muhatap olmak, bir balığı elinizle yakalama deneyine benzer. Hemen hemen imkânsızdır; hep kayar, kurtulur ve tuş edilemez.
Bu ilişkide güvenilirliğe ulaşılamaz. Böyle bir ilişki karşı tarafı güvensiz kılar, çünkü karşı taraf kendini onunla eşit hissedemez. Aksine, “narsisistin” nasıl davrandığı konusunda sürekli tetikte olması ve dikkatini hep ona yöneltmesi gerekir. Böylece “narsisist” tam da aradığı şeye ulaşır: Sürekli dikkat ve önemsenme.
Dünyayı kendi gönlündeki görüntüye uygun hale getirmek, sadece olguları kendi çıkarına hizmet edecek şekilde yorumlamak değil, insanları da kendi çıkarı için işlevsel kılmak anlamına gelir. “Narsisiste” saygı ve itibar kazandırmaları ve onun benlik imajını onaylamaları için insanların rolü şakşakçıya indirgenir. Onun özdeğer ihtiyaçları için sömürülürler, onların istekleri ise dikkate alınmaz..
Sayfa 29Kitabı okudu
··
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.