Yaşam konusunda bir fikrin vardı; içinde bir inanç, bir beklenti yaşıyordu; eylemlere, acılara ve özverilere hazırdın. Ama yavaş yavaş anladın ki, dünya hiç de senden eylemlerde ve özverilerde bulunmanı istemiyor; yaşam, kahraman rollerine ve benzeri şeylere yer veren bir kahramanlık destanı değil, insanların yiyip içmeler, kahve yudumlamalar, örgü örmeler, iskambil oynamalar ve radyo dinlemelerle yetinip hallerine şükrettikleri rahat bir orta sınıf evidir. Kim bunun başka türlü olmasını ister, kim gönlünde yiğitliği ve güzelliği barındırır, büyük yazarları ve ermişleri baş tacı ederse, o bir aptaldır, bir Don Kişot'tur.
Sayfa 143
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.