Bıçakçı, Çelik, Geçgin üçgeninde seyir eden, her köşesinden edebiyat sevgisinin metin(ler)den taşmış hâli: Kurbağalara İnanıyorum. Müthiş bir deneyim! . . . "Belki de edebiyat güçsüzlerin gücüdür -kimsesizlerin kimsesi ya da kalpsiz dünyanın kalbi değilse bile, çıkışsızların çıkışıdır." {Behçet Çelik, 2014, s.41) . . . . "(...) beğeni eninde sonunda kişisel bir şeydir ... Ayhan şimdi "kişisel"in de şüpheli olduğunu söyleyecek. (Adam üzerinde durduğumuz bütün zeminleri altımızdan çekmeyi vazife edinmiş. Behçet sen de uyma şuna!) {Bıçakçı, 2014, s.71) . . . . "Bana kalırsa biz ne söz eksikliğinden ne eylem eksikliğinden mustaribiz. Tam tersine bunların aşırılığından acı çekiyoruz. Bu aslında Hüseyin Kıran'ın uzunca süredir söyleşilerinde dile getirdiği bir şey, bize gerekli olan, atmak, eksiltmek, azaltmak" {Geçgin, 2015, s.193} . . . . . Geçgin'e öteden hayranlığım vardı zaten. Kurbağalara İnanıyorum onu yakından tanımama vesile oldu. Geçgin bir Deleuze okuru, Agamben okuru! Cümlelerinin kıyısında, yanında bu filozoflara bakmak sevincime sevinç kattı. Ve Behçet Çelik. Nasıl ıskalamışım! Nasıl bir hayıflanma bugüne dek ertelemek! Ama son bu duruma. Diken Ucu elimin altında... (27 Nisan 2018)

Kurbağalara İnanıyorumBehçet Çelik · İletişim Yayınları · 2020122 okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Apo