“Çocukluğumdan beri tam bir kaybedendim.” cümlesiyle başlıyor Küçük Bey. Kendisinden umudunu kesen ailesini zamansız yitiren,bir yere tutunmaktan çekinen; en sonunda çareyi öğretmen olmakta bulan biri dadısının Botchan’ı. . Öğretmen olarak gittiği ilk yerde işler biraz karışıyor. Ne öğrenciler ne de öğretmenler kabulleniyor ‘yeni gelen’i.Bu süreç boyunca yeni öğretmenin aklında ise sadece Kiyo var. Fedakar ve ona güvenen tek kişi olan dadısı.. . Sōseki gündelik olanı anlatıyor gibi göründüğünde; satır aralarına gizliyor edebi gücünü. Dönüşüm sürecindeki Japonya’yı, bir samurayın lokantaya çevrilen evi üzerinden anlamlandırabiliyoruz örneğin. Katı kuralların çözülüp esnediğini, ancak bu esnekliğin fazla bol geldiğini de görüyoruz..Sōseki basitlikteki güzelliği her defasında parlatıyor. . Mariko Erdoğan ve Hüseyin Özkaya ortak çevirisini okuyoruz. Önsöz olarak sunulan, çağdaş Japon edebiyatının doğuşu üzerine Selçuk Esenbel çalışması da bir diğer güzel detay~

Küçük BeyNatsume Soseki · Oğlak Yayınları · 2003404 okunma

·

124 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.