Birbirini tanımayan iki adam arasında
sokakta bir tartışma hayal et. Biri diğerine haksız bir sitemde bulunuyor. Eğer
diğerinin elinde her türlü olanak varsa, örneğin karşısındakinin haksızlığını
kanıtlamak için argümanlar ileri sürebilir ya da bir parça mizah katarak
eleştiriyi alaya alabilir veyahut karşısındakini kendi konumunu doğrulamaya
mecbur bırakmak için rahatsız edici sorular sorabilir. Kendini onun yerine
koyup sitemin kökenini anlamaya da çalışabilir. Böylece, daha sonra, iyi bir
ilişkiyi koruyarak onu yanılgıdan kurtarabilir, hatta onu görmezden gelmeyi
ve yoluna devam etmeyi tercih edebilir... Kısacası, eğer bütün bunları
yapabiliyorsa, demek ki sitemi işittiği anda, beyni çok sayıda cevap
olasılığına sahiptir ve duruma gerçekten uygun bir olasılığı, çıkarma mümkün
olan en iyi şekilde hizmet eden, ona en fazla yarar sağlayanı benimseme
ihtimali yüksektir. Şimdi, bütün bunları yapmayı hiç bilmeyen biri olduğunu
hayal et, o zaman beyninin erişebileceği tek tercihin ötekine hakaret etmek ya
da boyun eğmek olması muhtemeldir. Ama her durumda bu onun en iyi
tercihi olacaktır"