Kitap hakkında yorumları okuduğumda abartıldığını düşünüyordum hep ancak okuduktan sonra yanıldığımı anladım. Uzun zamandır böyle sürükleyici bir kitap okumamıştım. Bir sayfada bile sıkıldığımı hatırlamıyorum, Zülfü Livaneli'nin kalemini çok çok beğendim Kardeşimin Hikayesi'nde. Sakin bir köyde Arzu adında bir genç kadının öldürülmesiyle başlıyor hikaye. Cinayeti araştırmak amacıyla köye gelen gazeteci genç kız ve işini bırakıp şehirden uzaklaşarak bu köye yerleşen inşaat mühendisi Ahmet cinayet nedeniyle tanışıyorlar. Gazeteci kızın Ahmet'e karşı duyduğu merak ve Ahmet'in de genç kızla geçirdiği vakitlerden hoşlanması Ahmet'in ikiz kardeşi Mehmet'in hikayesini dinlememizi sağlıyor. Ahmet ikiz kardeşi Mehmet'in hikayesini anlatıyor gazeteci kıza. Ahmet anlattıkça gazeteci kızla birlikte merak etmeye başlıyoruz, Ahmet'in de hikayeyi önemli ve ilginç olarak sunması daha da beklentimizi yükseltiyor okurken. Kitapta kardeşlerin hikayesi şaşırtıcı bir sonla bitiyor ancak Arzu cinayeti ile ilgili aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Geri planda kalan cinayet ile ilgili ortaya çıkan gerçekler aynı etkiyi oluşturamadı bende. Genel olarak iyi bir romandı Kardeşimin Hikayesi. Spoiler.. Evine kimseyi almayacak kadar insanlardan kaçan, onlara dokunamayan, evi bir kitap ormanına dönmüş, hayatı bir roman olarak gören, hiçbir duygu hissetmeyen, kendini insanlara karşı soyutlamış, çevresine karşı tamamen kayıtsız bir hale bürünmüş bir karakter Ahmet. Mehmet ise geçmişte yaşadığı ağır duygusal travmalar sonucu herkesten uzaklaşmış, ülke ülke gezen yalnız arada ikizi Ahmet'i görmeye gelen bir karakter. Rusya'da yaşadığı derin aşkın ve daha sonra bir yanlışlık sonucu tutuklanarak hapis yatması sonucunda sevdiği kadını kaybetmiş olmanın yol açtığı ağır duygusal travmayla bir beyin anomalisi yaşıyor. Hikayenin şaşırtıcı noktası tüm bu özelliklerin bir kişiye ait olması: Mehmet'e. Ahmet, Mehmet'in bu trajik hikayesini anlatıyor bize. Ancak asıl anlattığı kendi hikayesi. Yaşadığı acı deneyimler sonucu gerçeklerden kaçarak kendisini ölmüş kardeşi Ahmet'in yerine koyuyor Mehmet. Kendini kardeşinin yerine koyarak tüm acılarını uzaklaştırıyor, onları yaşadığını kabul etmiyor ve kardeşinin hikayesini anlatıyor. Ahmet Mehmet'in hikayesi adı altında kendi hikayesini anlatıyor bize. Kitabın başında Arzu cinayetine odaklanıyoruz, ortada bir cinayet olunca onu merak ediyoruz, katili tahmin etmeye çalışıp duruyoruz okudukça. Mehmet'in hikayesini dinledikçe cinayet ile ilgili bir bağlantı çıkacağını düşündüm sürekli ancak başlı başına farklı bir boyut kazandı bu hikaye. Okurken kimse böyle bir son tahmin edememiştir sanıyorum. Kitap bittikten sonra baştan sona olayları tek tek tekrar hatırladım, canlandırdım aklımda. Düşündüm, önce biraz boşluklar vardı ancak yavaş yavaş oturdu her şey.. Ve bu etkileyici kurguya hayran kaldım. Ve Ahmet'in yaşantısına dair ipuçlarını fark etmeye başladım: "Ne bir kişiyi tanıyorum ne de beni tanıyan biri var. Sorulardan, arkadaşlıklardan, toplumdan uzak, kendi içine dönen bir hayat. Bütün istediğim bu." (s.248) Herkesten uzak, kimsenin onu tanımadığı bir yerde yeni bir hayata başlıyor. "Söylüyorum sana, dünyanın en tehlikeli duygusu aşktır. İnsanları felakete sürükler." (s.169) Sürekli aşkın yıkıcılığından, kötü bir duygu oluşundan bahsediyor, aşkı bir uçurumun kıyısında gözü bağlı yürümek olarak tanımlıyor. "İşte anahtar kelime bu; hayatın özü, büyük sırrı; olmazsa olmazı: Unutmak. Eğer unutmak diye bir şey olmasaydı, yaşam da olmazdı. İnsan, unutmadan hayatını sürdüremez." (s.31) Mutlu olabilmenin tek şartının unutmak olduğunu söylüyor, "unutma erdemi" adlı bir deneme yazıyor, unutma ile ilgili pek çok tanık göstermelerden yararlanarak düşüncelerini destekliyor. Ahmet'in hayatından, onu aşka, insanlara, duygulara ait düşünelerinden bir kısmı. Tüm bunlar gerçekleri öğrendikten sonra o kadar anlam kazandı ki, ancak geçmişte o trajik olayları yaşayan adam -Mehmet- düşünebilir, söyleyebilir, yazabilir, hissedebilirdi bunları. Kardeşinin hikayesi değil kendi hikayesi olan adam.. Belki de kitabın tüm yapısına, oluşumuna ışık tutabilecek şu alıntıyla bitirmek istiyorum: "Kurguladınız mı?" "Evet" "Yani deminden beri anlattıklarınız gerçek değil miydi?" "Gerçek, hem de nasıl gerçek! Kurgunun hayattan daha gerçek olduğunu, daha doğrusu gerçeği anlamanın tek yolu olduğunu bilmiyor musunuz?"

Kardeşimin HikayesiZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 2019105,5bin okunma

·

9 görüntüleme

Hacer

@dilhun___ ·

08 Nisan 2019 23:11

Bu spoiler değil spoiler ın dibi olmuş, sürpriz bozan değil hafif tat kaçıran cinsten ☺ kitabı okumayanların bu incelemenin spoiler dan sonrasını okumamasını tavsiye ederim. Ama ben ifade ediş tarzınızı beğendim, bu kitabı yıllar önce okumuştum ve çok şaşırtmıştı. O şaşkınlığımı hatırladım, kaleminize sağlık :)

Bahar

@bhrsln ·

08 Nisan 2019 23:21

Evet okumayanların kesinlikle uzak durması gereken bir inceleme oldu, uyarımı da yaptım😄 teşekkür ederim😊🌺

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bahar