Ben ahlâki davranışı, organik malzememizin gayrimükemmelliğine
ve bedensel varoluşumuzun kırılganlığına
(özellikle de çocukluk, hastalık ve yaşlılık aşamalarında)
dayanan bağımlılık ve tabiyetlere yönelik yapıcı
bir cevap olarak görüyorum. Kişiler-arası ilişkilerin
normatif olarak düzenlenmesi, narin bedenin ve onda
cisimleşen kişinin karşı karşıya kaldığı olumsallıklardan
onu koruyan gözenekli bir kılıf gibidir. Ahlâki
düzenlemeler hem fiziğimizi bedensel incinmelere,
hem de kişiyi içsel ya da sembolik yaralanmalara karşı
aynı anda koruyan kırılgan yapılardır. İnsan bedenini
ruh sahibi bir tin kabı haline getiren öznellik, ötekiyle
özneler-arası ilişki kurularak meydana çıkmaktadır.